

2239. Pytlasiński, Wincenty Fabr.wyrobów metalowo-blacharskich (1888).
Adr. Leszno 26.
Kap. Mk.500tys. Obr.2mil.
Prac. 8. Slnk.3k.m.
Wyr. Latarnie, sygnalizacja kolejowa. (…)


Księga adresowa na rok 1922 przygotowywana do druku była zapewne jeszcze w 1921. Wychodzi na to, że gdzieś na przełomie lat, Wincenty Pytlasiński dobrał sobie wspólników w postaci syna i M.Pola a firma zmieniła nazwę. Od tamtej pory brzmiała: „Fabryka Sygnalizacyj Kolejowych W.Pytlasiński-Syn-M.Pol„





FABRYKA SYGNALIZACYJ KOLEJOWYCH
W.PYTLASIŃSKI – SYN – M.POL
W WARSZAWIE, UL. LESZNO 26. TEL. 515-18
DZIAŁ KOLEJNICTWA: latarnie sygnałowe, wszelkich typów dla kolei, żeglugi i wojska oraz wszelkie wyroby mechaniczno blacharskie
DZIAŁ CHŁODNIC: chłodnice oraz zbiorniki benzynowe do samochodów czołgów, samolotów.
Firma egz. od 1888r. Nagrodzona złotymi medalami na wystawach w Paryżu i Łodzi.


W Obwieszczeniach Publicznych nr 62 z 4 sierpnia 1934 czytamy, że doszło do śmierci założyciela firmy – p.Wincentego Pytlasińskiego (zmarł faktycznie 15 listopada 1933r. Ur.prawd. 1861r. – leży na Cmentarzu Powązkowskim, kwatera 289, rząd 4, miejsce 19,2) . Spadkobiercami była prawd.żona- Bronisława, oraz dzieci. Jednym z nich był Marcin-Władysław (jeden z 3 wspólników, dzięki temu firma nadal mogła nazywać się Pytlasiński W.) oraz zapewne brat Władysława – Eugenjusz, który otrzymał upoważnienie do reprezentowania zmarłego ojca w spółce. Spójrzmy:
389/XII. „W.Pytlasiński i Syn i M.Pol” w Warszawie, Leszno 26. Wincenty Pytlasiński zmarł. Spadkobiercami jego są: Bronisława Pytlasińska, Eugenjusz Pytlasiński, Aniela Jędrzejewska, Jadwiga Miśkiewiczowa, Marcin-Władysław Pytlasiński, Bronisława Stanisławska, wszyscy z Warszawy. Do zastępowania spadkobierców zmarłego Wincentego Pytlasińskiego w spółce upoważniony jest Eugenjusz Pytlasiński z prawem wykonywania tych wszystkich czynności zarządu, jakie miał prawo wykonywać zmarły Wincenty Pytlasiński.

Jak widać poniżej, jeszcze w 1941/42 firma należąca do syna Wincentego Pytlasińskiego (Marcina-Władysława) i Mariana Pola nadal działała podczas okupacji.

ORZECZENIE NR 21
MINISTRA PRZEMYSŁU LEKKIEGO
z dnia 31 października 1949 r.
wydane w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa.
Na podstawie art. 3 ust. 1 i 5 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dn. 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. R. P. Nr 3, poz. 17) oraz § 65 ust. 1 i § 71 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. R. P. Nr 16, poz. 62) zmienionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 maja 1949 r. (Dz. U. R. P. Nr 29, poz. 212)
orzeka się:
Na własność Państwa zostają przejęte z dniem ogłoszenia niniejszego orzeczenia przedsiębiorstwa 17 firm wymienionych w załączniku.
Przedsiębiorstwa te umieszczone zostały w wykazach przedsiębiorstw ogłoszonych we właściwych Wojewódzkich Dziennikach Urzędowych na podstawie zarządzeń Przewodniczących Wojewódzkich Komisyj do spraw upaństwowienia przedsiębiorstw, oraz w Monitorze Polskim na podstawie zarządzenia Ministra Informacji i Propagandy i co do przedsiębiorstw tych po rozpoznaniu odwołań od postanowień Wojewódzkich Komisyj do spraw upaństwowienia przedsiębiorstw zapadły postanowienia Głównej Komisji do spraw upaństwowienia przedsiębiorstw o przedstawieniu wniosku o wydanie orzeczenia o przejęciu tych przedsiębiorstw na własność Państwa.
Przedsiębiorstwa firm wymienionych w załączniku ulegają przejęciu na własność Państwa za odszkodowaniem w całości wraz z nieruchomym i ruchomym majątkiem oraz wszelkimi prawami, wolne od obciążeń i zobowiązań z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publiczno-prawnym, zobowiązań na rzecz polskich osób prawnych prawa publicznego, zobowiązań na rzecz osób prawnych stanowiących własność polskich osób prawnych prawa publicznego, służebności gruntowych oraz zobowiązań, mających swe źródło w stosunku najmu pracy lub odpowiedzialności za czyny niedozwolone.
Nie mają znaczenia prawnego niedokładności w określeniu nazwy lub przedmiotu przedsiębiorstwa, jeżeli z orzeczenia wynika, o jakie przedsiębiorstwo chodzi.
Orzeczenie to jest ostateczne i nie ulega zaskarżeniu do Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
Lp. Lp. wykazu data i nr postanowienia Głównej Komisji nazwa i siedziba przedsiębiorstwa przedmiot działania 14 11 13.9.1949 r.
I.A.192/49.Zakłady Przemysłu Metalowego. W. Pytlasiński i M. Pol. Warszawa, ul. Ząbkowska Nr 44. produkcja latarń sygnałowych dla kolejnictwa, chłodnic i zbiorników.
